Γενικά, οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται σε κοινόχρηστους κήπους είναι ένα μείγμα διαφορετικών γεωργικών πρακτικών που σέβονται το περιβάλλον: ενώσεις και εναλλαγή καλλιεργειών, αναχώματα μόνιμης καλλιέργειας, κάλυψη του εδάφους, κομποστοποίηση, επαναχρησιμοποίηση των απορριμμάτων για τη δημιουργία υπέργειων κάδων…
Ο κρεολικός κήπος και ο κοινόχρηστος κήπος χρησιμοποιούν παρόμοιες τεχνικές (για παράδειγμα, συσχετίσεις καλλιεργειών) αλλά και διαφορετικές τεχνικές (για παράδειγμα, καύση και όργωμα στον κρεολικό κήπο έναντι αναχωμάτων μόνιμης καλλιέργειας ή επιφανειακής κομποστοποίησης στον κοινόχρηστο κήπο).
Παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός της Μαρτινίκας γίνεται ολοένα και πιο αστικός, τα τελευταία χρόνια έχει ανανεωθεί το ενδιαφέρον για τα φαρμακευτικά φυτά και την κηπουρική. Ωστόσο, αυτή η πολιτισμική πρακτική εξελίσσεται. Πλέον υπάρχουν περισσότερα φυτά τομάτας παρά γιαμ στους κήπους γύρω από τα σπίτια λόγω της αλλαγής στις διατροφικές συνήθειες και του φόβου μόλυνσης από χλωροδεκόνη. Επιπλέον, ορισμένες γνώσεις για τα φυτά τείνουν να εξαφανιστούν. Συνεπώς, τα προστατευτικά φυτά ή τα άγρια βρώσιμα φυτά είναι όλο και λιγότερο γνωστά.
Ο κρεολικός κήπος έχει, επομένως, μέλλον γιατί οι Μαρτινικανοί ενδιαφέρονται γι’ αυτόν, αλλά για να διαφυλαχθεί αυτή η πολιτιστική κληρονομιά, πρέπει να συνεχιστούν οι ανταλλαγές μεταξύ γενεών και οι ανταλλαγές με ερευνητικές ομάδες.