Διάφοροι δημιουργοί έχουν παρουσιάσει γενικές δυσχέρειες, εμπόδια και περιορισμούς σχετικά με την εγκατάσταση των πράσινων στεγών.
Οι Li and Yeung (2014), μέσω μιας βιβλιογραφικής ανασκόπησης, αναφέρουν τις ακόλουθες δυσχέρειες:
Οι Peck και Callaghan (1999) αναφέρουν τέσσερα κύρια εμπόδια σχετικά με την πράσινη στέγη:
Ο Vijayaraghavan (2016) παρουσιάζει επίσης διάφορες δυσχέρειες σχετικά με την εφαρμογή των πράσινων στεγών, όπως το κόστος, η συντήρηση, ο χαρακτήρας τους ως «πράσινες», η έλλειψη τοπικής έρευνας, η διαρροή των στεγών ή τα προβλήματα με την τελική διάθεσή τους.
Εξερευνούμε σε βάθος τα εμπόδια του Vijayaraghavan (2016) σχετικά με τις πράσινες στέγες στις επόμενες διαφάνειες.
Οι πράσινες στέγες έχουν συχνά «κατηγορηθεί» ως μακροπρόθεσμες επενδύσεις με βραχυπρόθεσμες αποδόσεις. Αυτό αφορά το κόστος τους.
Ένα επιπλέον εμπόδιο για την εγκατάσταση των πράσινων στεγών είναι η απαιτητική και χρονοβόρα συντήρησή τους.
Ένα σημαντικό ερώτημα που έθεσαν οι ερευνητές σχετίζεται με το πόσο πράσινες είναι οι πράσινες στέγες (Bianchini & Hewage 2012).
Ένα άλλο ζήτημα σε σχέση με τις πράσινες στέγες είναι το γεγονός ότι υπάρχει πολύ περιορισμένη έρευνα για τα τοπικά περιβάλλοντα.
Μια γνωστή υπόθεση σε σχέση με την εγκατάσταση πράσινης στέγης είναι ότι ενισχύει τις πιθανότητες διαρροής.
Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι απαιτούνται σωστά σχεδιασμένες πράσινες στέγες για να αποφευχθούν οι δομικές βλάβες στα κτήρια. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η προσεκτική αξιολόγηση από ειδικούς, η επιλογή των κατάλληλων μερών και η εξέταση των ιδιοτήτων.
Ένας περιορισμός των πράσινων στεγών που δεν λαμβάνεται υπόψη συχνά είναι η τελική διάθεση και οι ανησυχίες που δημιουργεί όσον αφορά στις απαιτήσεις σε ανθρώπινο δυναμικό, το κόστος και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.